(week 1)
De eerste lesweek is zoals elk jaar hectisch: terug om 6.00u opstaan, om 8.30u klaarstaan om het beste van jezelf te geven (want geef toe, leerkracht zijn is toch een beetje een ‘one-man-show‘), de gewoontes van je lessen weer eigen worden, de aanslag op je stem. Doe daar dit jaar nog wat extreme temperaturen bij en je krijgt al snel een vermoeiende week.
Bij ons thuis gebeurt dan allemaal in tweevoud, want ook mijn vrouw staat in het onderwijs. We begrijpen elkaars situatie dan ook goed en kunnen ‘s avonds ons hart luchten.
Maar de start van dit schooljaar verloopt toch nog dat tikkeltje anders, en wel om twee redenen.
De oudste dochter maakt haar overstap naar het middelbaar en wordt daardoor leerlinge bij mij op school. We zullen niet zo vaak met elkaar in contact komen, want ik geef les in het vijfde en zesde jaar. En dus ook niet met haar vrienden.
Althans, dat was de bedoeling, want net voor de start van het schooljaar bleek dat er twee klassen in het eerste jaar zonder leerkracht Nederlands zouden starten. Dat is toch onverantwoord: geen leerkracht voor het hoofdvak bij uitstek in dat eerste jaar. Mijn dochter had haar boeken al ontvangen, dus ik nam een kijkje wat de leerstof in het eerste jaar precies inhield. Zou ik dat eventueel zelf kunnen geven? En kan ik dat erbij nemen, bovenop mijn fulltime economie in de derde graad? In de eerste plaats beantwoordde ik de vragen met neen, maar als het eenmaal in mijn hoofd zit, is het er moeilijk uit te krijgen. Dus zo geschiedde, ik stelde voor aan de directie om één klas in het eerste jaar over te nemen, goed voor vijf extra lesuren. Ik moet wel zeggen dat ik uitstekend omkaderd wordt door de directie én door mijn nieuwe vakcollega’s van Nederlands. Maar evengoed door andere collega’s voel ik mij gesteund. Dat maakt mijn beslissing een stuk eenvoudiger om dragen.
Het eerste contact met eerstejaars voelt toch wat vreemd aan. De manier waarop ik ze toespreek, is helemaal anders dan in de derde graad. In de derde graad gebruik ik vaker tussentaal, maar dat is geen optie bij het vak Nederlands. Ik voel nu al, na die eerste week, dat dat mijn grootste inspanning wordt. Ik moet heel hard letten op mijn uitspraak en articulatie. Ik heb dan ook de neiging om heel expressief voor die eerstejaars te staan. Heel vermoeiend!
Ik zie het daarnaast als een mooi experiment. Ik ben zelf één van de aanvangsbegeleiders op school en deze ervaring is nuttig om nog eens als ‘nieuwe leerkracht’ aan te treden. Daarnaast is het een goede eye opener om eens voor een klas uit de eerste graad te staan als derdegraadsleerkracht.
De eerste lesweek was druk en vermoeiend, maar dat weegt niet op tegen wat deze job zo mooi maakt: het contact met jongeren. Op het moment dat ik dit schrijf, zondagavond van de eerste lesweek, krijg ik energie om er morgen en de komende dagen opnieuw te staan voor mijn leerlingen, of het nu eerstejaars, vijfdejaars of zesdejaars zijn.
#onderwijs #leerkracht #schoonstejob